Vredesmissie in de EU

Brexit is eigenlijk helemaal nog geen feit. Het is tot nu toe alleen maar een dreigement….moeten we daarom de Britten gaan redden? Moeten we hen vertellen dat ze er echt bijhoren in Europa, dat we willen dat ze onze vrienden blijven, en wij vrienden van hen? Ja toch, dat moeten we toch proberen met zijn allen….

Gelukkig hebben de NS en Schiphol een mooi vervoersknooppunt gebouwd bij Amsterdam. Dan kun je op het laatste moment nog kiezen waar je naartoe gaat als je op een dag een vredesmissie wilt organiseren, en twintig mensen hebt opgetrommeld die wel mee willen doen. Je stuurt er een paar naar Afrika, een paar naar Berlijn, Londen en Parijs, maar ook een paar naar Johannesburg en Buenos Aires. Allemaal met elkaar verbonden, allemaal wereldburgers, allemaal steden die op dezelfde manier functioneren en kunnen groeien. Allemaal nemen ze een laptop mee en een smartphone, een geldig paspoort en schone kleren.

En eigenlijk is de beslissing helemaal niet moeilijk. We moeten ons verspreiden over Europa. Om te onderzoeken wat er speelt onder de mensen, hoe iedereen nou echt denkt over die subsidies en over die richtlijnen voor verpakkingen, beltegoeden, melkquota en erkennen van elkaars diploma’s. Moeten we dat echt allemaal op papier laten zetten door duizenden ambtenaren in Brussel, of vertrouwen we elkaar gewoon in Europa?

Omdat we een rijke geschiedenis delen, en veel van elkaar hebben geleerd. Ja, we hebben ook gevochten tegen elkaar, maar dat hebben we telkens weer bijgelegd, toch? Het wordt eens tijd om alles op een rijtje te zetten, om te weten te komen wat het nou precies is dat Europa bij elkaar houdt….is het de heerlijke paella uit Spanje, die in Amsterdam zo goed verkoopt, zijn het die schitterende pareltjes in de Griekse zee, waar iedereen zo graag even wegdroomt met elkaar…..Hebben Maxima en Alexander daarom een villa gekocht in Griekenland, in plaats van er een te bouwen in hun eigen koninkrijk, op een van onze eigen pareltjes in het Caribisch gebied?

Als we Europa gaan onderzoeken, gaan we heel veel begrijpen van de Oude EN de Nieuwe wereld. Omdat beide werelden hier samen komen, met de vluchtelingenproblematiek, met de handelsverdragen en de grote politieke conferenties en seminars. Waar altijd wel een cultureel tintje aan wordt gegeven. Steeds vaker krijgen we Turkse broodjes of Marokkaanse kruiden in onze zakenlunch, steeds vaker kiezen we voor glittertjes en kleurige stoffen, zoals al die Arabische vrouwen als ze gaan trouwen.

In Europa willen we samen stralen, samen sterk zijn. En wij gaan volgende week onderzoeken, hoe we dat gaan bereiken. Door iedereen ten dans te vragen, de straten en pleinen onveilig te maken met onze praatjes en onze bewegingen, onze pasjes en stapjes in de goede richting…..wij gaan Europa zegenen met een mooie danscompetitie, die parallel gaat lopen met de competitie in Breda, volgend jaar.

Thomas Dekker

Als je wint, heb je vrienden, zongen Henny Vrienten en Herman Brood ooit samen. En zij konden het weten, want zij kwamen uit de wereld van sex, drugs en rock ´n´ roll. Tenminste, voor zover we dat weten….

Deze column gaat over wielrennen. Als je wint, heb je vrienden, ook Thomas Dekker. En als je dan gaat vertellen aan de hele wereld hoe iedereen met de wielersport omging, raak je ze kwijt. Want de media gaan met je verhaal aan de haal. Zij willen weten of het echt allemaal waar gebeurd is, wat je hebt geschreven. De dopingverhalen, de macht van het geld.

Waarschijnlijk wel. Ik geloof zulke mensen. Waarom zou je anders een boek schrijven? Alleen maar om je manager Jacques Hanegraaf kapot te maken? Dan had Thomas beter een rechtszaak kunnen aanspannen, en om geld kunnen vragen, een schadevergoeding, zoiets.

Nee, Thomas heeft gelijk. Het gaat helemaal de verkeerde kant op in de wielersport. Overal wordt doping gebruikt en iedereen verzwijgt het. Maar wat geeft het eigenlijk? Doping is niets anders dan een soort chemisch product dat er voor bedoeld is om het lichaam beter te laten presteren. Sporters die het gebruiken, voelen zich er beter door en gaan inderdaad beter presteren. Omdat er doktoren zijn die beweren dat het werkt. En alles wat de dokter zegt, is waar. Denken wij allemaal.

Zijn de doktoren dan de boosdoeners in de sport? Of de sporters zelf? Nee mensen, dat zijn wij allemaal. Wij geloven dat doping inderdaad leidt tot betere prestaties in de sport. En het is nog waar ook, maar niet vanwege de chemische werking. Doping werkt alleen maar op dat grijze gebied dat ergens tussen de oren zit, op het onderbewustzijn. Als je denkt dat je beter kunt presteren, dan lukt het ook!

Dus terecht dat alle Russische sporters gewoon mee mochten doen met de Olympische Spelen. Terecht dat doktoren maar blijven inpraten op al die topsporters! Maar het is ook zonde van het geld, want met een beetje weerbaarheidstraining komen ze er ook wel. Doktoren en preparatenverkopers worden nu rijk van topsport, de sponsors betalen wel.

Bedankt Thomas, voor je verhelderende boek!

Bedankt Matthijs van Nieuwkerk, voor de zendtijd!

Heeft Dijsselbloem bankbelangen?

Gisterenavond leek het op een klein feestje, daar bij Avans. Nederland doet het goed, Jeroen Dijsselbloem doet het goed, hij is een topminister. Allemaal eigen publiek, de hele fractie van de PvdA was aanwezig inclusief de burgemeester.

Dijsselbloem viel door de mand toen hij begon te vertellen over de Brexit. Hij is vaak in London, praat met banken en verzekeringsmaatschappijen. Amsterdam maakt geen promotie voor de vestiging van deze bedrijven, is zijn stelling, want zij delen geen flyers uit zoals Parijs of Berlijn. Nee, Dijsselbloem zelf is de marketing tool. Hij praat bedrijven het Nederlandse systeem in, heel geleidelijk en heel gladjes. Als een gewone boerenjongen van de landbouwuniversiteit.

Je vraagt je af welk belang Dijsselbloem daarbij heeft.Speelt hij een dubbelrol in de Eurogroep? Wil met het Verenigd Koninkrijk weer terughalen binnen de gelederen? Wordt er gelobbyd door de aandelenbeurzen, door Apple, Google, Starbucks, Amerikaanse bedrijven? Wij als leken zullen wel nooit iets begrijpen van dat wereldje, moet hij gedacht hebben, dus ik blijf ontkennen dat we lobbyen uit zakelijk belang voor Nederland.

Mijn vraag aan mij lezers is: hoe ver mag een minister gaan als het gaat om het versterken van de landelijke economie over de rug van een voormalige bondgenoot, het Verenigd Koninkrijk? Maken we dan relaties kapot, of worden zij juist versterkt?

Ben ik geen goede journalist, Wilma Schutten, omdat ik deze vragen stel?

Ik ben zeker een goede journalist omdat ik gedrag van publieke personen observeer en analyseer. Ik trek geen conclusies, ik wil met mijn mening het publiek niet vertellen wat ze moeten vinden, maar bewust maken van de keuzes die we hebben.Is een politicus goed of slecht voor het land? U mag het zeggen, niet ik.

Jeroen Dijsselbloem

Avans was afgelopen maandagavond de gastheer van een college tour Bredase stijl. Een zaal vol studenten, bij elkaar gebracht door de Bredase fractie van de PvdA inclusief burgemeester Depla, zat op de eerste rij. Ademloos te luisteren naar zijn partijgenoot uit Den Haag. Wij hebben respect voor elkaar, hier in Breda, we luisteren en lachen samen, geven Marokkaanse jongeren de kans om de show te stelen!

Gastheer Verlangen was bescheiden, maar wist op die manier wel de boodschap over te brengen: op Avans gaat het om duurzaamheid. En dat begreep Jereon heel erg goed. Hij vertelde over zijn jeugd, natuurlijk daartoe uitgenodigd door de vriendelijke interviewer, die een broek had aangetrokken in plaats van een broek om zich niet ongemakkelijk te voelen op de hoge krukken.

Brexit. Griekenland. Daar ging het vooral om. Jeroeg gelooft in grenzen: je bent binnen of je bent buiten. Terwijl hij zelf met alle gemak de grens van Griekenland oversteekt, maar niet die van het Verenigd Koninkrijk. Ja, wel als bankier, maar niet als minister. Hij vindt dat hij als voorzitter van de Eurogroep achter gesloten deuren moet vergaderen over de toekomst van Europa, hij respecteert de spelregels. Wel gaf hij te kennen dat anders te willen zien, openheid, transparantie, duurzaamheid – in de woorden van Avans.

Of engeland het gaat redden, daar was hij niet zeker van. Ze eisen alles en geven niks, was de boodschap. Het zou dan ook goed zijn als Theresa May deze blog zou lezen. Ze zou begrijpen dat openheid vanuit de EU ook vraagt om open grenzen van het Verenigd Koninkrijk. Gelijke monniken, gelijke kappen. Zo zijn wij in Nederland.

Jeroen, veel succes met de onderhandelingen! We hebben vertrouwen in jouw onbevangenheid, jouw logisch denkvermogen als ingenieur, en jouw manier van onderwijs geven. Je leert de Engelsen wel hoe ze hun vrijheid kunnen verdienen, en geeft zo het voorbeeld aan andere landen van de EU om hetzelfde te doen.

Vrijheid, daar gaat het om in Europa. En in de wereld. Trump gaat dat heus wel begrijpen, zeker nu Poetin hem heeft gebeld en heeft gezegd dat hij wil samenwerken voor de wereldvrede. Job well done, Jeroen!

Medicijnen

Drugs. Zo heten medicijnen in het Engels.

Meer hoef ik eigenlijk niet te zeggen.

Ik ben tegen pillen.

En dus ook tegen drugs.

Het is allemaal marketing van die Colombianen.

Goed dat er geen accoord is gekomen met de FARC.

Weg met de pillenindustrie in Noord-Brabant.

Weg met die coffeeshops.

Marketing. Je rookt gewoon gras.

Je denkt dat je high wordt.

Je bedriegt jezelf.

Je kunt even lekker ontsnappen aan die kutwereld.

Waar je geen werk kunt krijgen.

Waar je moeder je uitscheldt.

Waar je geen geld hebt om mooie spullen te kopen.

Dus draai je maar weer een joint.

Even lekker chillen.

Samen met je vrienden.

In een veilige omgeving.

Joint betekent gewoon samen. Joint!

Danitza

De wereld zit vol heerlijke smaken. Elk land heeft zijn eigen keuken, we zijn trots op onze tradities. De Turkse keuken verwent haar mensen met de Ramadan, de Joden met Pesach, de Christenen met Kerst. Eten staat centraal in onze schepping. En we eten wat af met zijn allen. Elke dag drie keer eten, met zijn allen aan tafel, dat is het gezelligste.

Vanmiddag ga ik naar een boekpresentatie van Danitza Jacobs. Een culinair expert van Curaçao. Een heerlijke vrouw die positief in het leven staat en nu dus een boek heeft gemaakt over de tradities die ze kent uit haar familie. Levensverhalen, in een kookboek. Ik ben erg benieuwd….

Ik heb ook al een idee gekregen voor een nieuw Curaçaos recept: Caribische bitterballen. Tip voor Danitza: maak een pan funchi klaar en wel een bakje rozijnen in lauw water. Maak balletjes van de funchi en stop er een paar rozijntjes in. zoveel als lukt. Rol de balletjes door paneermeel en frituur ze. net als de bitterballen van kalfsragout.

Maar misschien heb ik helemaal niks nieuws verzonnen, en kan ik deze balletjes vanmiddag gewoon proeven! Ik ken de Curaçao keuken zelf ook, heb er 14 jaar gewoond, en vond echt niet alles lekker. Misschien is dat het, moet ik vanmiddag yambo leren eten….okrasoep die heel slijmerig is….die moet je waarschijnlijk slurpen zoals de chinezen dat doen haha

Door middel van eten kunnen we veel leren over elkaars omgangsvormen. Als we beter met elkaar omgaan, komt er weer vertrouwen, weg is de angst. Laten we eten voor de vrede.

Populisten

Net lees ik in de krant dat Alexander Pechtold moeite heeft met populisten.Hij bedoelt natuurlijk politici zoals Donald Trump en waarschijnlijk ook Geert Wilders. Maar dat lees ik niet in de kop.Ik weet het niet zeker. Daarvoor zou ik het hele artikel moeten lezen. Maar daar heb ik soms geen zin in. Zoveel te doen op een dag, dat je de krant gewoon even doorsnelt op de koppen en de plaatjes. Daar kun je als politicus rekening mee houden, maar het hoeft natuurlijk niet. Dat is jouw keuze, hoe wil je jezelf neerzetten in de pers?

Meneer Pechtold weet niet hoe hij moet voorkomen dat hijzelf een populist wordt. Door journalisten de vrijheid te geven om met zijn woorden te spelen, en er vervolgens een zelfverzekerd plaatje van een lachende Pechtold bij te zetten. Niet iedereen luistert naar de debatten op tv, niet iedereen leest elke dag de hele krant. Iedereen leest en hoort precies wat hij wil horen.

En dat is goed voor de verkiezingen. Hoe meer mensen denken dat Pechtold tegen Wilders is, hoe meer ze zich gaan verdiepen in zijn programma. Of niet. Misschien denken ze juist dat hij sterk is omdat hij zulke stoere uitspraken doet!

In beide gevallen pakt het goed uit voor D66. Meer kans op stemmen in maart, meer kans op meer zetels. En als u goed nadenkt, werkt het zo voor alle partijleiders. Stoere uitspraken, mooie plaatjes, dingen geven waar mensen in geloven. Een ding vergeten ze: er doet een nieuwe partij mee dit jaar. Een partij die echt luistert naar de mensen op straat, een partij die echt weet wat er leeft onder het volk: de KVV, Kies Voor Vrijheid. Zij gaat de meeste stemmen winnen, let maar op!

Kanker, weten we wel genoeg?

Vanochtend heb ik heel goed zitten luisteren naar het verhaal van een man die afgelopen december zijn vroeg heeft begraven omdat ze gestorven was aan longkanker.

Allereerst leek er weinig aan de hand. Er zat wat vervuiling in de het slijmvlies van 1 long, maar de vrouw in kwestie had voldoende longcapaciteit om goed te ademen. Geen noodsituatie dus. Voor de zekerheid hebben ze toen een longkwab weggehaald. Volgens deze gesprekspartner van mij is het niet mogelijk om met een buisje de longen in te gaan om vervuild slijmvlies eruit te zuigen.

Het weghalen van een longkwab was volgens de artsen geen probleem. Er zouden er immers nog 4 overblijven. Ik kan mij herinneren van de plastic modellen in de behandelkamer van de huisarts dat een lichaam 2 longkwabben heeft, eentje links en eentje rechts.

Die maande later heeft mijn gesprekspartner een röntgenfoto gezien met vier longkwabben, waarvan er twee vervuild waren. Eentje zag eruit als een bewolkte hemel, de ander als een zwart gat met felle witte stippen. Dat zouden kankercellen zijn, die zich hebben gevoed met de ingespoten glucose.

Nu vraag ik mij af of dit allemaal wel klopt. Ik opperde dat deze mensen zich hebben laten foppen. Overigens zonder slechte bedoelingen van de arts in kwestie natuurlijk. Wat doet een röntgenapparaat eigenlijk precies? Zijn wij gemuteerd als mensen, zijn er inderdaad mensen met vijf longkwabben? Deze antwoorden zullen wel verborgen blijven in het land der medische wetenschap…..

kinderen ophalen

Net heb ik een heerlijke wandeling gemaakt door mijn wijk in Breda. Gesproken met een dame die haar hele leven heeft gewerkt als kleuterjuf van klassen 1 en 2, en nu nog regelmatig wordt opgeroepen om in te vallen. De kinderen vinden het gek, zo’n oude juf, maar ik beschouw haar meer als een lieve oma die met je knutselt en buiten speelt.

Dat staat tegenover alle computers die tegenwoordig op scholen worden gebruikt. Er zijn veel verschillen tussen scholen: soms zijn er hele zalen vol computers, doms zijn er maar twee per klas die iedereen met elkaar deelt. Vaak zijn er dan wel weer veel tablets beschikbaar voor iedereen.

Elke school heeft zo zijn eigen invulling van het landelijk beleid. Daar is blijkbaar ook voldoende geld voor. Scholen kunnen tegenwoordig zelf bepalen waar ze geld aan willen besteden: een extra leerkracht, een moestuin, computers of een verfbeurt van het gebouw. Tenminste, als ik dat goed heb begrepen van deze buurvrouw.

Er gaan veel verhalen rond over ongelijkheid tussen scholen, kinderen hebben geen gelijke kansen op goed onderwijs. En dat ligt dan in mijn ogen volledig aan de ouders zelf. Als er zo’n breed aanbod is aan scholen, dan moet je je eerst goed oriënteren voordat je school uitkiest. Natuurlijk is reistijd ook een dingetje, het liefst stuur je je kinderen op de fiets naar school.

Dat kan natuurlijk ook. Erin geloven dat de meest praktische oplossing ook de beste is voor je kind. Zelfstandigheid is tegenwoordig niet meer zo populair als opvoedkundig doel zeg maar. En dat voelen de ouders wel, ze zien alleen niet in dat ze beter eens met hun baas kunnen gaan praten over flexibele werktijden in plaats van hun kinderen naar een dure naschoolse, tussenschoolse of voorschoolse opvang te sturen. Dat je baas het goed vindt dat je je kinderen even thuis brengt na school. Gewoon. Omdat dat de normaalste zaak van de wereld kan worden. Mensen, kom op voor het geluk van je gezin, en laat je leven niet bepalen door zogenaamde vaste werktijden!

samen spelen

Gehandicapten kinderen zijn dol op seks. Zeggen ze. Dat snap ik, want seks heelt alle wonden. Ook die van gehandicapten. Nee,ik bedoel niet dat ze dan hun handicap verliezen, maar dat ze het verdriet kunnen wegnemen van hun ouders over het feit dat ze een mismaakt kind ter wereld hebben gebracht.

Wat is mismaakt? Wat is mooi? We leven in een wereld waarin schoonheidsidealen het wereldbeeld bepalen. Venezuela kan de mooiste schoonheidskoninginnen voortbrengen door operaties uit te voeren en ze te trainen. Maar Amerika kiest voor een lelijke vent als president, met slecht haar en slechte manieren.

Wat heeft dat te maken met gehandicapten? Alles. Johnny de Mol doet het geweldig met die Downers, hij maakt ze blij door eens op het podium te mogen staan en zich bijzonder te voelen. En de jostiband dan, geweldige mensen, geweldige atmosfeer toen zij optraden in de Ziggodome!

Als gehandicapten kinderen spelen met gewone kinderen, kunnen ze elkaar verstaan. Want kinderen zijn gewoon kinderen, die maken grapjes met elkaar en worden vrienden voor het leven.

Er komt een speeltuin in Breda waar gehandicapte kinderen en gezonde kinderen met elkaar kunnen spelen. Achter de kinderopvang van Devi in het Van Sonsbeekpark. De gemeente betaalt voor het eerste gedeelte, de rest volgt via crowdfunding. Een mooie actie om te steunen.